...nie dziwi nic...

...jaki kamien, taki cios - nie dziwi nic...

...jaka zdrada, taki gniew - nie dziwi nic...

...jaka roza taki ciern...

Powieki przymykam, przeczesuje palcami wlosy, usmiechem witam mysl nowa. Przeciagam sie leniwie. Koncem jezyka zwilzam usta. Wolno, z namyslem rozsmakowuje sie, a pozniej ukladam, przestawiam, bawie sie. Literka po literce, slowo po slowie, krok po kroku. Niespiesznie. Cicho, szeptem - tak jak lubie -  pisze.

Scenariusz zycia...

Pierdole, w niewlasciwym miejscu zaczelam.