Bez tytułu

Czuje cos na ksztalt wstretu do tego bloga, bo. Nic tu juz ze mnie nie zostalo, suche relacje z chwil wyrwanych smierdza, zbyt wiele realnie znajomych osob tu dotarlo, nie czuje sie bezpieczna, nie moge o tym co boli, tylko z usmiechem, konwencja jest jaka jest i nie jestem w stanie jej zmienic, itepe. Chowam sie gdzies tam, albo za belkotliwym grafomanstwem. Nuzy mnie autocenzura i brzydzi do bolu. I mam wierszyk na okazje:
dziekuje, tutaj juz nie moj czas,
wiec chuj ci w dupe raz.
Juz. Oklaski.